PEP ย่อมาจาก Post-Exposure Prophylaxis คือยาต้านไวรัสที่จ่ายให้ทันทีที่คนไข้เพิ่งไปสัมผัสเชื้อ HIV เหตุผลที่ต้องทานยานี้ให้เร็วที่สุด ก็เพื่อให้อยากเข้าไปต่อสู้กับเชื้อไวรัส และให้คนไข้สร้างภูมิคุ้มกันที่จะสามารถป้องกัน HIV ก่อนที่เชื้อจะแพร่ในคนนั้นๆ ดังนั้นการทานยา PEP จึงจำเป็นต้องทานให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ภายในเวลา 72 ชั่วโมง หลังจากสัมผัสเชื้อมา การทานยาหลังจากเวลาดังกล่าว หรือทิ้งไว้นานก็จะทำให้ประสิทธิภาพการรักษาไม่ได้ผล

การรับประทาน PEP จะต้องทานอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 28 วัน และทานยาต้านไวรัสประกอบกัน 3 ชนิด ซึ่งเป็นวิธีเดียวกันกับผู้มีเชื้อ HIV เนื่องจากยาต้านไวรัสส่วนมากมักมีผลข้างเคียง ทำให้บางรายอาจมีอาการท้องเสีย ปวดหัว ขึ้นไส้ อาเจียน และอิดโรย โดยผลข้างเคียงอาจมีอาการรุนแรงในบางราย จนทำให้ 1 ใน 5 ของผู้รับประทานยา หยุดยาไปก่อนที่จะทานครบกำหนด

PEP หรือ Post-Exposure Prophylaxis คือสุดยาต้านไวรัสสำหรับการลดโอกาสความเสี่ยงในการสร้างไวรัส HIV ในร่างกาย หลังจากที่ร่างกายได้รับการสัมผัสเชื้อ HIV มาจากหลายๆความเสี่ยง เช่น การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน การใช้เข็มฉีดยาร่วมกัน อุบัติเหตุจากการโดนเข็มฉีดยาตำ เป็นต้น

ขณะที่การวินิจฉัยระบุว่าการทานยา PEP นั้นมีประสิทธิภาพ แต่ก็มีบางรายที่ล้มเหลว การล้มเหลวนี้เกิดจากการได้รับยาช้าเกินกว่าที่กำหนด หรือระดับของเชื้อไวรัสที่ได้รับมามีสูงมาก หรือทั้งสองกรณีร่วมกัน อย่างไรก็ดี เรื่องของระยะเวลาและระดับของเชื้อไวรัสก็ขึ้นอยู่กับการให้ข้อมูลของคนไข้ เช่นเดียวกัน PEP สามารถเข้าไปช่วยลดความไวในการสร้างภูมิคุ้มกันและทำให้การตรวจผลออกมาเป็นลบ คือไม่พบเชื้อ HIV ในร่างกาย ไปแพร่จะให้คำแนะนำแก่คนไข้ที่ได้รับยาและให้มาทำการตรวจหาเชื้อ HIV อีกครั้งเมื่อทานครบสูตรแล้ว แล้วหลังจากนั้นอีก 3 เดือนก็มาตรวจอีกครั้ง

PEP และ PrEP ต่างกันอย่างไร

• PEP คือยาที่กินหลังสัมผัสเชื้อ HIV
• PrEP คือยาที่กินก่อนการสัมผัสเชื้อเอชไอวี

ขอบคุณผู้สนับสนุน iherb http://www.vitaminsos.com/2012/12/iherb-coupon-code.html